ویدئو/ رسم عجیب قبیله بدوی در گینه نو؛ نگهداری مومیایی اجداد در خانه!

ماجراجو – الی مابل، رهبر قبیله، با بقایای چند صد ساله جد مومیایی شده خود، سنت باستانی را به جا می آورد. سنتی که تقریباً در بین قبیله دانی در روستای ووگی در گینه نو از بین رفته است.

به گزارش گروه تاریخ ماجراجو، پیکر کوچک، سیاه شده و منقبض شده ای که او حمل می کند، جسد آگات مامته مابل، رئیس قبیله ای است که حدود ۲۵۰ سال پیش بر این روستای دورافتاده در پاپوآ، گینه نو حکومت می کرد، که در طول سال آن را از زیر خاک بیرون آورده و به اعضای یک روستای دورافتاده نشان می دهد.

روند مومیایی کردن مردگان با دود و روغن حیوانی دیگر مرسوم نیست، اما امروزه توسط این قبیله بومی در گینه نو که زندگی منزوی در مناطق کوهستانی دارند، انجام می شود.

اعضای قبیله مومیایی دانی اجداد خود را که قرن ها پیش مرده اند نگه می دارند تا احترامی را که برای مردگان خود قائل بودند زنده نگه دارند.

از زمانی که انسان‌های خردمند دچار تکامل شناختی شدند (یعنی از زمانی که شروع به تفکر کردند)، ده‌ها هزار باور و تفکر مختلف را توسعه دادند. اما رفتار این قبیله بدوی با اغلب نظریه های فلسفه های بسیار متناقض است. نمونه ای که در این ویدیو می بینید گوشه ای از این موضوع است.

یکی از اعضای قبیله دانی به خبرگزاری فرانسه در این رابطه گفت: «ما باید از فرهنگ خود، از جمله مراسم مومیایی، نحوه برخورد با آن، نگهداری و آتش روشن کردن برای آن محافظت کنیم.»

این مومیایی که با عاج‌های حیوانات آویزان شده به دور تنه، یک سر پردار و کدو تنبل سنتی تزئین شده است در کلبه‌ای به نام «هونای» قرار دارد.

این کلبه گنبدی پهن با سقف کاهگلی در تمام طول سال توسط چند روستایی منتخب نگهداری می شود که آتش را روشن نگه می دارند تا اطمینان حاصل کنند که جسد خشک نگهداری می شود.

او گفت که وظیفه مراقبت از مومیایی اغلب بر عهده میبل است. او شب های زیادی را به تنهایی در هونایی می خوابد و مطمئن می شود که آسیبی به جدش نمی رسد.

میبل می گوید که در نهایت وظیفه مراقبت از مومیایی به دیگران واگذار خواهد شد. میبل امیدوار است که فرزندانش مسئولیت زنده نگه داشتن آداب و رسوم خود را بر عهده بگیرند، اما نگران است که به خاطر دور بودن فرزندان اش این رسم انجام نشود.

او درباره چهار فرزندش که برخی از آنها در استان های دور در مراکز پرجمعیت اندونزی زندگی می کنند، گفت: «به آنها گفته ام که باید در مقطعی از زندگی خود از مومیایی مراقبت کنند.»

قبیله باستانی دانی در نیمه جزیره گینه نو در اندونزی تا قرن بیستم از دنیای خارج جدا بودند. سرزمین آنها در دره Baliem توسط دره های شیب دار و ناهموار و جنگل های انبوه ارتفاعات منزوی شده بود.

امروزه این منطقه یکی از فقیرترین مناطق اندونزی است. بسیاری از قبایل متکی به گردشگری، آداب و رسوم منحصر به فرد، لباس سنتی و آیین های خود هستند که بازدیدکنندگان را به روستاهای دورافتاده خود جذب می کند.

منبع: arabnews